de Flow

1990 en ik was een jaar of 18 in een filosofische bui met vriendinnen stelden wij ons leven voor in het jaar 2000. Wat zouden we dan doen? zouden we nog vriendinnen zijn? Waar zouden we wonen? Zouden we kinderen hebben? Getrouwd zijn? Zouden we een goeie baan hebben?

lang geen 18 meer en nog steeds dromen

 Uiteindelijk wonen we niet ergens ver in het buitenland met 2 bloedjes van kinderen en een fantastische baan. De vriendinnen zelf? Sommige zijn verdwenen en andere zijn gebleven. Uiteindelijk woon ik nog steeds in Lelystad heb ik bloedjes van 4 kinderen  die een goede baan onmogelijk maken maar ben ik wel getrouwd met mijn grote liefde die ik toen nog niet kende.

Ik heb jaren gefantaseerd met een vriendin (trouwens nog steeds vriendin) dat als we zouden gaan studeren we met zijn 2en  op een woonboot  zouden gaan wonen in de gracht in hartje Amsterdam. Ik had de woonboot al compleet ingedeeld met plantjes en bloemetjes en ik zag ons al helemaal zitten. Maar zoals dat gaat zij kwam haar grote liefde tegen en ik een aantal jaar later de mijne waardoor onze dromen en plannen een grote wijziging ondergingen. Zij ging studeren in Zwolle en ik in Amsterdam.

We kunnen er nog om lachen. als we in spaarzame momenten elkaar even treffen met een bak koffie/thee en al onze 8 kinderen op school zitten en de jongsten door het huis kruipen.

Als je mij meer dan 10 jaar geleden had verteld dat ik 5 kinderen zou krijgen had ik je compleet voor gek verklaard.  Maar plannen wijzigen en omstandigheden ook. Zodra ik mijn eerste dochter kreeg en weer verloor wist ik dat ik meer kinderen wilde.

John Lennon zei het treffend: " Life is what happens to you while you're busy making other plans" 

Een andere vriendin kreeg de vraag gesteld: Als je 80 bent en je kijkt terug op je leven wat zou je dan  willen zien?

Ik vind dat wel een interessante vraag.  Eigenlijk veel interessanter dan de vraag wat zou je doen als je nog 1 dag te leven hebt die vraag is veel extremer en je hoeft geen rekening te houden met oorzaak en gevolg.

Je hebt maar 1 dag dus...

Ik ben er over na gaan denken over wat ik eigenlijk terug zou willen zien als ik 80 ben er ontpopte allerlei wensen zich in mijn hoofd op.

Veel gereisd hebben en de ene helft van het jaar wonen in een warm land als Portugal en de andere helft in een leuk huisje op de hei in Nederland waar ik al mijn kinderen en kleinkinderen kan ontvangen 

In december komt er altijd reclame van Unox langs op T.V.  over een oud vrouwtje die liefdevol een handdoek vast houd voor een oud mannetje die een nieuwjaarsduik neemt. 

Gekscherend roep ik altijd tegen manlief dat wij dat zijn als we oud zijn  Waarbij manlief vol afgrijzen beseft dat de aftakeling is begonnen en zijn ooit goddelijke 20 jarige  lichaam langzaam aan het veranderen is in een uitgedroogde krent.

Alhoewel ik  nog steeds hoop al mijn dromen  waar te maken weet ik ook dat ik rekening moet houden met de Flow van het leven en die stroomt niet altijd kabbelend en in de richting die ik denk te gaan. 

Het Wei Wu Wei principe Go With The Flow, dat is het principe dat je je mee moet laten voeren met de stroom van het leven. je accepteert de dingen zoals ze zijn en vecht daar niet tegen. Het is een mooi principe het betekent trouwens niet dat je je alles moet laten overkomen maar meer dat je de uitkomst of het antwoord loslaat. Handelen zonder handelen. Zodat er ruimte is om te kunnen genieten van de dingen om je heen.

Uiteindelijk ben ik dieper gaan graven en kwam ik uit bij het gevoel wat je zou moeten hebben als je 80 bent en je blikt terug naar je leven.

 Dan hoop ik dat ik terug kijk met voldoening dat ik het leven ook intens beleefd hebt dat ik wijzer ben geworden, bewust genoten heb in leven, dat ik van mijn fouten heb geleerd en de belangrijke dingen heb herkend en dat ik net als nu met een glimlach terug kijk op al mijn dromen en wensen waarvan sommige zullen zijn uitgekomen en andere verdwenen en andere in de plaats voor zijn gekomen.

En dat ik nog steeds wensen heb en wijzer wordt.

Bestaat mooi dankzij lelijk?
Is er goed dankzij kwaad?
Vormen leven en dood dezelfde bron?
Vullen moeilijk en makkelijk elkaar aan?
Nemen lang en kort elkaar de maat?
Berust hoog op laag?
Bepalen toon en volume de harmonie?
Zullen de eersten de laatsten zijn?
Daarom kun je handelen door te wachten.
Je kunt praten door te zwijgen.
Leven zonder te nemen.
Genieten zonder te bezitten.
Werken zonder te eisen.
Handelen zonder te verstoren.
Dan maak je deel uit van de rivier.

Tao

Lente

Lente is in de lucht en dat betekent kriebels voor een grote schoonmaak in huis..... nou kan ik schoonmaken wat ik wil... maar een blinked schoon huis met 4 jongens die overal doorheen banjeren en alles overhoop halen is een ware Utopie... En blijk ik nou juist gezegend te zijn met een enorme kronkel in mijn hoofd. Ik vind pas dat ik echt lekker kan genieten als mijn huis schoon is.

Ik weet het je kunt er hele psychologische theorieën op los laten.... en theoretisch gezien geniet ik dus dan nooit...Maar ik blijk niet de enige te zijn met dit soort kronkels. Mijn moeder bijvoorbeeld wil alles in een oneven aantal.

Zo ben ik een keer wezen wandelen met Mams en honden en wilde ik heel graag zwanger worden. Mijn menstruatie bleef uit en met onze vingers  in gedachten gekruist gingen we op zoek naar jawel... klavertjes vier... Ik geloof dat we er 2 uur op onze knieën hebben gezocht omdat het perse een oneven aantal moest zijn Uiteindelijk hebben we  7 klavertjes vier gevonden en bleek ik zwanger te zijn van Xander.

Ik heb ook last van een slecht gevoel van timing.... vlak voor een verjaardagsfeest bedenk ik dat het wel handig is om de speelgoed kist leeg te halen lekker te soppen en opnieuw in te delen. Als manlief dan thuis komt en mij vind met een emmer sop en bergen speelgoed  om mee heen en nog 2 uur voordat de visite komt, weet hij al hoe laat is het is....en verzucht in een soort klaagzang en eindigt met de zin " een echte jacqueline actie"

Nou weet ik heel goed dat ik deze kronkel bezit en in heldere momenten kan ik de kronkel redelijk goed temmen.  Maar ik heb helaas ook nog weleens iet wat mistige momenten en dan laat ik de teugels wat vieren met als gevolg dat ik mijn keukenkasten en bestekla onderhanden neem terwijl mijn buren heerlijk in de tuin genieten van de eerste zonnestralen  en koffie.

Soms in een ietwat wanhopige bui kijk ik om me heen en verlang ik naar een hutje op de hei want als ik al mijn tijd besteed aan de bestekla blijft de was boven liggen.. mijn strijkplank ligt vol.....en als ik de badkamer doe hebben de jongens de boel al overhoop gehaald beneden. Terwijl ik gillend door het huis loop of ze alsjeblieft overal vanaf willen blijven (tegen dovemansoren en heel onnatuurlijk voor kinderen ik weet het..)
of een fijne opmerking krijg van manlief, goh bij andere is het altijd zo netjes in huis....grrrrrrr

Maar 1 keer in de week bezoekt de schoonmaak engel mijn huis. In  3 uur tijd tovert ze mijn huis om in een schoon opgeruimd huis. Voor wel 1 hele dag is dat zo genieten. Terwijl ik  met beebje qualitytime heb,de was doe, koffie drink met vriendinnen. Gewoon even zeeen van tijd hebben of in iedergeval zo ervaren. Een stukje luxe waar ik dubbel van geniet. Ik zou eerder mijn auto weg doen dan mijn schoonmaak engel....

En toch denk ik dat mijn chaos huis ook het ware utopia is....en weet ik dat ik gewoon moet genieten van zand op de bank, koekkruimels op de grond, bananenschillen op tafel, Babyspuug op de grond of box. Voor je het weet zijn ze het huis uit. Genieten als je er midden in zit dat is het geheim.... Dus ik koester mijn kronkel en zet de muziek op 100 en geniet ervan dat ik geen tijd heb om in het zonnetje te zitten maar de troep opruim in mijn eigen huis van mijn eigen jongens, gooi mijn wanhoop overboord met het besef dat de chaos hoogstens een beetje minder chaos wordt. En kijk ik reikhalzend uit naar de dag dat mijn schoonmaak engel weer langs komt. Zodat ik extra kan genieten.